Normalleştiremediklerinizdenim

Paramparça etmek istediklerimden seçmeler

 Bakmayın öyle suratıma ! Değilim işte , ben aptal değilim!

Uğraşmayın da benimle ! Bırakında kendi halimde dolanayım ortalıkta. Kime neye zararım vardı da yapıştınız yine kene gibi?

Sevmeyin ulan beni. Tiksindiriyo çünkü beni. Saflıkla salaklık arasındaki gidip gelmeleriniz, her dediğime gülmeleriniz, anormalliklerimden etkilenmeleriniz beni tiksidiriyo gerçekten.

  Özellikle benim tam "neyse valla bi arkadaş buldum" dediğim anlarda "seni seviyorum galiba" "sanırım sana aşığıım" gibi şu belirsizlik ifadeleri eksik olmayan cümleler kurmanız da beni delirtiyo. Rekorum 4 gün. Dördüncü günün sonunda gelen "galiba"lı ilanı aşk beni çileden çıkarmaya yetti. O an sadece midem bulandı. Nasıl bu kadar basit olabilir ? Nasıl bu denli kolay ve hızlı olabilir? Yıldırım aşkı diyen olursa götümle gülerim haberiniz ola çünkü benim gözümde cinsel çekimden ibaret.

 Bu utanmazlar bi de cevap bekler karşıdan. En önemli yeri söylemeyi de unuttum . Çoğu yüzyüze görüşmediğim kişiler. Neyse işte eşeklik olmasın diye bi cevap vermek gerekir. İnsanın doğası işte. Ama ben genelde o tiksintiyle hemen atıveririm o insanı bi kenara . Bi daha konuşmak istemem . Görmek hele ıyy. Tamamen silerim kafamdan. Ben de biraz sorunluyum belli. Ama gerçekten özellikle benim hoşlanmadığım birinin beni sevmesi alt üst olmama yetiyo. İnternette işin kolay tabi sil engelle at gitsin. Ya da konuşmayıver nası olsa 1 hafta sonra başkasına aynı şeyleri söyler. Ama yüzyüze ? Bi de çok sevdiğin bi arkadaşınsa !? O zaman harbi kusarım abi.

 Ya gerçekten iğrenç değil mi ama ? Sürekli gezdiğim tozduğum habire dalga geçip gıcık ettiğim adam geliyo bana sana aşığım bilmem ne mıy mıy bişeyler söylüyo . Tanrım daha kötüsü var mı . Bak şimdi bile midem bi acaip oldu. İşte ben o adamla bi daha asla konuşamam. Töbe olmaz. Yüzüne bakmam.

Lise de hani böyle bi kaç kişi toplu takılırlar ya öyle bi ortamdayım işte kızlardan biri şu seni seviyo diye bana anlattı . Her gün tepesinde gezdiğim yanında her türlü boku yediğim çocuk beni seviyo düşün. Ondan sonra aramız açıldı. Yani açıldı dediğim ben yanına hiç gitmedim. Konuşmadım filan.

 Ya aslında benim olayım çok saçma tamam kabul ediyorum ama napıyım. Birinin beni sevmesi benden hoşlanması hoşuma gitmiyo. Sinir oluyorum. Sadece benim hoşlandığım birisi söylerse sorun yapmıyorum .


Bi de bu durumun en en en sinir olduğum yanı şu : Bu arkideşler aralarında anlaşıp kararlaştırmış gibi aynı anda gelirler aynı anda giderler ve ben zaten hepsinden iğrendiğim için hep yalnız kalırım. Malum benim hoşlandığım birinin beni sevmesi milyonda bir ihtimal. Ondan da ayrıldım zaten demekki daha çok beklemem lazım. 

Ben yıllardır bu düşüncelerle sevişirken burnumun dibinde aynı şeyler oluyodu bi bakayım dedim ben de. Kuzen mübarek facebooktan çıkmadığı için bütün "en yakın" kategorisini hep ordan dolduruyo. Küçük daha tabi olsun büyüyecek. Çocuğun biri buna sanırım senden hoşlanıyorum diyo. Bizimki de tabi  ne bilsin hemen "ay beni seviyo" diye atlıyo. Aradan 3 gün geçiyo. Aynı çocukla kardeşim konuşuyo facebook tan ve çocuk bu sefer ben sanırım edayı seviyorum diyo.

O kadar güzel o kadar yaratıcı küfürler ettim ki ona. Gerçekten şanslı saymalı kendini.

Anladım ki bu mallık çocukluktan başlıyo sonra devam ediyo gelişiyo bi günde aşık olmalar. İntihar edip face'e fotografını koymalar bakın az daha ölüyodum diye etiketlemeler.

Ouvv Biri Beni Kurtarsın